Vietnam
Hanoi: Luid, chaotisch en op de een of andere manier troostend
Mijn eerste dag in Hanoi was een volledige zintuiglijke overbelasting - op de beste manier. De straten zijn levendig met scooters die tussen de eetkraampjes door weven, mensen die op kleine krukjes zitten, en deze constante achtergrondruis die nooit echt stopt. Een van mijn favoriete dingen om te doen was gewoon rondwandelen in de Oude Wijk. Geen echt plan, gewoon de stad me laten leiden. Ik zou een eierkoffie pakken in een verborgen café (het smaakt als een dessert, geloof me), knabbelen aan een krokante banh mi, of gaan zitten voor bun cha terwijl ik de wereld voorbij zie razen. Maar Hanoi heeft ook zijn rustige momenten. Ochtenden rond het Hoan Kiem-meer zijn verrassend vredig, met de lokale bevolking die tai chi doet of gewoon op een bankje kletst. De Tempel van de Literatuur was een andere favoriet - stil, groen, en een goede plek om te vertragen. En de Treinstraat? Toeristisch, ja, maar nog steeds een beetje magisch wanneer de trein echt voorbij komt. Hanoi is een beetje rommelig, een beetje gek, maar het groeit snel op je. Het was de perfecte plek om de reis te beginnen - net genoeg cultuurshock om me wakker te schudden, en net genoeg warmte om me langer te willen laten blijven.
